عجب گر بمیرد چنین بلبلی

خواهم اندر پایش افتادن چو گوی

نگارا وقت آن آمد که دل با مهر پیوندی

خبرت هست که خلقی ز غمت بی‌خبرند؟

خبرت خرابتر کرد جراحت جدایی

ز دو دیده خون فشانم، ز غمت شب جدایی

خفته خبر ندارد سر بر کنار جانان

گر برود به هر قدم در ره دیدنت سری

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی

رو آن ربابی را بگو مستان سلامت می‌کنند

رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند

رفتی و همچنان به خیال من اندری

فصل بهاران شد ببین بستان پر از حور و پری

این کیست این این کیست این هذا جنون العاشقین

این کیست این این کیست این این یوسف ثانی است این

نگفتمت مرو آن جا که آشنات منم

عشق جانست عشق تو جان‌تر

کبر یک سو نِه اگر شاهد درویشانی

شب دراز به امید صبح بیدارم

نه از چینم حکایت کن نه از روم

مرا دو دیده به راه و دو گوش بر پیغام

چه باز در دلت آمد که مهر برکندی

مرا تو جان عزیزی و یار محترمی

به قلم راست نیاید صفت مشتاقی

به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی

1